Tekst Proza Genre Grotesk In Epistolaire Stijl Performance Experimenteel

‘Verdomme jij teringtrut jij dweil jij smerige slettenbak jij verminkte geest jij stomme laffe fokschaap, kijk, hoe frappant lijk je op mijn deurmat, ik veeg mijn schoenen op jou af, je bent mijn vloeken en rochels niet waard, kreng, je hebt mijn portemonnee leeggeplunderd, hoeren waren minder duur geweest dan jij, nu dat je mij op zwart zaad hebt gebracht keer je mij de kont toe, je denkt toch niet, ijdele gans, dat ik je ga toejuichen, met je zwoerddikke wiebelkont, verachtelijk mens, koeienstront ben je, koude lucht komt uit je spleet, foetaal stuk worst, ik kak op jou, pis op jou, vies varken dat je bent.
Wat zeg ik, varken? Een varken is een engel vergeleken met jou. Jij wandelende schimmelmatras, met je altijd onzin ratelende stinkende bek, je bent om te kotsen, foutloze lijk, ga heen, ga uit mijn ogen, jij ellendeling, jij slijm, kankerverwekkende stof ben je, rotte vis waar de honden geen brood van lusten, jij serpent jij weerzinwekkende overspelige teef.
En die nieuwe vriend van jou, hij zal wel een monnik zijn in de orde van de heilige Franciscus van Assisi, zo’n drol. Ik spuug op dat katholieke lulletje van jou, dat nergens op gefundeerde uitwerpsel dat mijn plaats inneemt. En jij, jij bent nu gelukkig met hem zeg je. Laat mij een summiere bespiegeling doen over jullie toekomst: de dood zullen jullie vinden, de hel wacht en roept, jij vervloekte teringwijf met dat arrogante slappe eitje, dat atoompacifistventje! Waarschijnlijk is een angsthaas nog een held vergeleken met hem. Dat het noodlot niet moge treuzelen om jou, adder op mijn borst gekoesterd, in jouw gemene overspel je verdiende loon te geven, jij valse viswijf.
Moge een vlijmscherpe bijl met de kracht van een bliksemschicht jouw raken boven op die inhoudsloze hersens van je en jou tot in je kut uiteen splijten. Dit gezegd hebbende sluit ik deze brief af. Jouw nieuwe leven hartgrondig vervloekend, met welgemeende haat, je ex.’