Let op deze recensie begint met een volzin

Kunst, hij heeft er als niemand anders kijk op, hij schrijft compact, to the point, consies, rijk aan dichterlijke inzichten met een fijne blik voor de werkelijke betekenis van een kunstwerk, daarbij blijft hij ver weg van lege esthetiek in de schilderkunst; zijn keuzes zijn even verbluffend als verrassend, keuzes die zich focussen op totaal alle aspecten van de beeldende kunst en zich uitstrekken van het stugge werk der expressionisten en het verstilde werk van de minimalisten, terwijl hij onderlinge verbanden aantoont van kunstenaars die kwa verwantschap en werkwijze geen enkele overeenkomst lijken te hebben, maar door de altijd kernachtige analyse van Fuchs als beschouwer die over de horizon van de geschiedenis heenkijkt, dicht bij elkaar worden gebracht, kortom dit Leesboek over kunst, zoals Fuchs zijn boek noemt, net verschenen bij uitgeverij Ludion, eerder dit jaar als columns in het weekblad De Groene Amsterdammer verschenen, vormt een hoogtepunt van Nederlandse kunstbeschouwing.

Fuchs is een gigantische kenner van beeldende kunst, fijngevoelig voor kleuren, vlakverdelingen, vormen en dergelijke, met een scherp oog voor details, hij beschikt bovendien over een lyrische woordenschat waarmee hij op achteloze wijze zijn observaties en bevindingen beschrijft. Nooit een woord overbodig.

Hier een voorbeeld hoe hij het weinig bekende werk van de Amerikaanse schilder John McLaughlin (1898-1976), tijdgenoot van Barnett Newman en Ellsworth Kelly, bespreekt: ‘Ik werd getroffen door de helderheid van het gele vlak. Het is een bijzonder geel, koel en helder, iets van citroen misschien maar meer nog het frisse geel van koolzaad als het in mei pas in bloei staat… McLaughlin had een bijzondere interesse in Japan. Steeds bij het zien van de vlakverdeling probeerde ik mij voor te stellen of hij iets gezien had – zoals een hoek in de kamer met een open raam en een donker meubelstuk ervoor.’

Soms is een abstraherende blik nodig om door te dringen in een gedetailleerd figuratief schilderij, wat Fuch hier doet is juist net omgekeerd, de verfijnde abstractie van het minimalistische schilderij wordt vertaald in een concreet beeld van een interieur van een traditioneel Japans huis met schuifwanden.